Bouwen in Paramaribo 12

Bouwen in Paramaribo 12
Het is zondagochtend 6 uur. Ben net mn bed uit gezweet. Het is nog donker maar de vogels beginnen te fluiten (hele andere geluiden hier: veel getwitter maar vooral een vogel met “tutut, fiet …tada!, tutut , fiet….tada”, en natuurlijk de Krietjebie met: Krietjebie!).
Gisteren voor het eerst deze keer een natte dag gehad. Dat wil zeggen veel bewolking en nog steeds maar af en toe een bui. Het moet hier de kleine droge tijd zijn maar het is vaak bewolkt. Komt mooi uit want dan kun je lekker doorbouwen.
Nou, de constructie van de verdieping en het dak staat er bijna op! Wat een klus! Hoe haal je het in je hoofd om te denken dat je zo’n huis even zelf in elkaar zet! Gelukkig heb ik hulp van de broer van Fred (Fred Eco-tours), Fabian. Hij zit op de technische school en werkt overdag vaak bij een aannemer. Voornamelijk betonbouw: fundering storten en betonblokken metselen. Hij vindt de houtbouw veel interessanter en mooier werk. Is mij vaak al vooruit met nadenken hoe eea aan te pakken, heeft geen hoogtevrees en houd van aanpakken.
Het neerzetten van de kolommen met de kettingtakel ging goed. Is wel steeds spannend als zo’n zware paal een paar meter hoog in de lucht hangt maar je zet m dan ook rustig neer. Steeds de voet bijhakken want op de een of andere manier past ie nooit (ik ben geen meubelmaker). Bij de laatste kolom heb ik sávonds de takel in de top laten hangen. Iedereen heeft het er over dat je alles op moet bergen en achter hekken moet stoppen omdat het anders gejat wordt maar daar heb ik nog niets van gemerkt. Zet zelfs de fiets niet meer op slot. Maar een glimmende kettingtakel bovenin laten hangen is te uitnodigend dus die was de volgende ochtend weg! Er zijn dus grenzen.
Daarna alle koppelbalken eraan gemonteerd met de rvs draadeinden. 20cm diep met een 12mm slangenboor van 50cm door hardhout heen is een hele toer maar kan net. De boor loopt net niet vast. Langzaamaan dringt het tot je door dat je steeds op 5 of 6 meter hoog moet werken. En dan ben je nog niet aan het dak begonnen. Peter is al afgehaakt want die vind het te hoog. Hij heeft nu alle stekeinden maar gezaagd voor het dak. Fabian heeft nergens last van en ik heb er eigenlijk ook geen moeite mee, mits ik me niet laat opjagen en gewoon mn eigen tempo aanhoud. Steeds goed kijken waar je op gaat staan en je goed vasthouden (of zoals ze in de zeilvaart zeiden: 1 hand voor het schip en 1 hand voor jezelf!). We werken nu in een vast tempo: s‘ochtends om 8 uur beginnen tot een uur of 12/1, afhankelijk van de hitte. Dan om 2 uur weer beginnen tot 5 uur want Fabian moet s’avonds naar school. Morgen gaan de laatste sporen erop. Het begint nu echt op een huis te lijken! Misschien wordt het toch nog wat! Even zo’n groot huis in een paar maanden in elkaar timmeren. Wie heeft dat bedacht? Gewoon met z’n 2-en, zonder kraan of steiger of ander materieel. Alleen een hamer, een handcirkelzaag, handschaafmachine, boormachine en slijptol. Maar het begint nu echt vorm te krijgen. Voor we weg gaan wil ik het dak afdekken met zeilen zodat het meeste houtwerk beschermd wordt tegen directe zon en regen. Over 6 maanden kn dan het zinken dak erop. Ben ook alweer bezig me zorgen te maken of het allemaal wel blijft staan (de wind kan hier toch wel aardig blazen). Misschien toch maar wat spijkerstrips halen, de sporen zitten nu alleen met een spijker vast. En toch de kolomvoeten maar vast doorboren en voorzien van draadeinden. En nog een keer flink spuiten met gif. Lijkt te werken want ik heb na de eerste keer spuiten geen beesten meer gezien op het hout.
Omdat het ook nog vakantie is hebben we een paar uitstapjes gemaakt. Vorige week zondag naar Babunhol, een strand aan de Surinamerivier, samen met enkele surinaamse Nederlanders die Marjolein heeft ontmoet in het vliegtuig. Sóchtends naar hen toe en dan met een afgehuurd busje met de oma’s, moeders en kinderen (inclusief 2 van de straat geplukte jongens want oma vind dat die te weinig buiten komen) op pad. Meteen de muziek aan in de bus en aan het dansen! Krijg meteen een kont in mn gezicht want dansen betekent hier vooral met de kont draaien. Dat belooft nog wat vandaag. Na een paar uur rijden, waarvan het laatste uur dwars door het oerwoud over rode kleiwegen, komen we bij een eldorado aan de rivier. Wat een plaatje! Rieten hutten waar je zelf je eten kunt maken, een mooi strand, zwemmen in de rivier, wel weer voor het gaas blijven want de rivier zit vol Piranha’s. Je mocht zelfs niet met eten in de buurt van het water komen! Erg leuk hoe ze dat hier doen. Eén uitgelaten bende, flink eten en drinken. Echt een familiedag waar vooral de kinderen denk ik nog vaak aan terug zullen denken. Rondom het oerwoud waar je steeds even aan kunt zitten, met de meest bijzondere planten en bomen. Om 6 uur alles weer inpakken en terug want om 7 uur is het donker. Een mooie dag! O ja, we hebben ook nog 2 keer een auto-tje (Nissan Cube) gehuurd en zijn naar de vlindertuin gereden in Lelydorp. Daar kweken ze vlinders voor de export. Mooi om te zien en vooral bijzonder in een kas te staan met honderden vlinders om je heen. En gisteren naar de dierentuin geweest (vooral apen, papagaaien en wat klein wild) en nog even met de boot naar Fort Nieuw Amsterdam. Gaat er steeds mooier uit zien daar. Er zijn wat Maronhutten en Javaanse huizen neergezet. Wordt een beetje een openluchtmuseum op een hele bijzondere plek. Lichtschip nog even bekeken (tja, wordt nu wel erg slecht) en met de direkteur gesproken. Erg hartelijke man. Hij maakt zich ook zorgen over het lichtschip maar de prioriteiten liggen nu bij alle andere noodzakelijke klussen en er is geen geld.. Valt ook op dat zowel hier als in de dierentuin alles gerealiseerd wordt door sponsors of schenkingen. Suriname is te klein om dit soort voorzieningen met entree-heffingen te betalen. Er wonen gewoon te weinig mensen en er zijn niet genoeg toeristen. Toch zie je dat er vol energie aan gewerkt wordt om het te onderhouden en zelfs te verbeteren en uit te breiden.
Gisteravond wezen eten bij guesthouse ZusenZo (heet echt zo). Daar speelde een band en wat blijkt: de hele surinaamse muziekscene is er. Inclusief Damaru (van ”ik heb een tuintje in mn hart aleen voor jou!”). Francis meteen met hem op de foto. Hele avond swingende muziek, rappen en weer met de kont draaien. De sfeer is uitgelaten. Het valt op dat iedereen plezier heeft. We hebben eigenlijk nog nergens iets vervelends gezien of meegemaakt. Iedereen groet je. In het verkeer wordt netjes gewacht als je wilt oversteken. De chinees in de supermarkt lacht altijd en heeft eindeloos geduld om te begrijpen wat je wilt hebben. Wonderlijk land toch.
Nou morgen verhuizen naar guesthouse Zin. Daar zitten we altijd de laatste week, inclusief bar en zwembad. Lekker in het centrum dus alles dichtbij. Het is hier ondertussen weer flink gaan regenen. Ben benieuwd of dat de hele week zo is! We zien wel.
Voor nu: Fawakaa!