Bouwen in Paramaribo 10

Bouwen in Paramaribo 10
Zo, we zitten weer in het centrum in guesthouse Zin, inclusief zwembad. Gisteren oververhuisd. Francis met de bagage in een taxi en ik met de fiets er achteraan. Ben nog geraakt door een auto, flink gescholden en middenvinger gegeven maar hij reed gauw weg. Blijft levensgevaarlijk hier, fietsen.
Nou, de constructie staat! De neuten zijn overeind, alle rand- en tussenbalken zijn aangebracht (met hulp van Fred van Fred Ecotours) en de vloerbalken liggen er op (maar nog wel los). Het overeind zetten van de poten ging vrij makkelijk met de takel van de aannemer. Met deze takel worden normaal motoren uit auto’s gehesen maar houten palen hijsen kan ook. Alles is afgeschoord en de windverbanden (heeft Jauke gelast) zitten er op en in de menie. Nou nog alles in de lijnolie en gif tegen ongedierte smeren. Daar zijn ze hier niet kinderachtig mee, met gif dan want lijnolie gebruiken ze nergens. Dat moet ook wel want de “houtluizen” zijn hier berucht (“die eten zo je hele huis op”). Ik heb de constructie zo bedacht dat ik elk stuk hout blijvend in de gaten kan houden. Dus nergens wordt hout weggetimmerd achter een wand of zo. Geen “kasten” maken heet dat hier. Dat ken ik van de houten boten bouw waar je ook moet zorgen dat je ieder stuk hout in de gaten kunt blijven houden en niks moet opsluiten, anders rot het weg.
Niet al het hout is even recht. Een aantal balken zijn zo krom dat ik allerlei truken moet uithalen om het er in te krijgen (ene balk buigt naar rechts, dan andere naar links en bij koppeling naar elkaar trekken met lijmtangen en vastbouten). Moet ik volgende keer wel op letten: alleen recht hout accepteren. Het vastzetten met de draadeinden gaat goed. Vooral door de slangenboren die ik in Nederland al heb gekocht. Gaten M12 door 20cm hardhout: je moet de boormachine tegen houden want de boor vreet er zich vanzelf doorheen. Voor de koppelingen M10 heb ik hier een gewone houtboor gehaald maar die kan z’n geboorde hout niet kwijt dus na iedere 2cm de boor er weer uit, pulp wegblazen en weer opnieuw boren. Duurt eindeloos. Het geheel ziet er stoer en stevig uit. Dat was ook de bedoeling want er komt een heel huis op. Mooi spul toch, hout!
Werken kan alleen sóchtends vanaf half 7 tot een uur of 11 want daarna is het echt niet meer om te harden zo heet. Dan douchen, een uur pitten want op een of andere manier heb ik dan slaap, beetje relaxen en weer vanaf 4 uur tot half 7 want dan gaat het licht uit (donker binnen een kwartier). Ik zweet hier ook als een otter, maakt niet uit op welk moment, sóchtends in de schaduw iets doen en je drijft na 5 minuten. Dus veel, heel veel drinken en een paar keer per dag douchen en droge kleren aan. Is een dagritme geworden. Ik snap nu de italiaanse siestas!
Afgelopen zondag maar weer eens naar een Surinaams feestje. Deze keer naar het feest 160 jaar Chinese immigratie in Suriname. Feesten kunnen ze hier wel. Eerst vorige maand 140 jaar Hindoestaanse immigratie, daarna vorige week 150 jaar Keti Koti (Marrondag) en nu de chinezen. Dat laatste is vrij bijzonder want de chinezen treden niet graag op de voorgrond maar zijn wel steeds meer aanwezig. Niet alleen in alle supermarkten maar nu ook steeds meer in bouwmarkten en andere winkels (altijd open van 7 tot 11). Op het plein arriveert een erg lange optocht met allemaal chinese- (en ook weer Marron- en indianen-)groepen met drakenkoppen, opgesierde vrachtwagens, veel muziek, dansoptredens etc. Allemaal weer op het Onafhankelijkheidsplein. Bouterse gaf nog een toespraak over het belang om goed met elkaar om te gaan en dat Suriname een uniek land is waar zo veel groepen samen leven. Dat kan hij wel, de boel bij elkaar houden. Ik hoor ook van veel mensen dat hij “de Surinamer” eigenwaarde geeft (oa door zich af te zetten tegen Nederland, maar ja..).
Straks weer een hoeklijn halen zodat Jauke maandag de constructie aan de container kan vastlassen. De container dient als stabiele kern voor het huis. Niet onbelangrijk. O ja, gisteren nog een bijzonder dier gezien, gewoon op straat voor de deur: een Walaba. Een soort buidelrat ter grootte van een konijn. Toen ik opstond om hem te filmen stoof ie met al z’n haren overeind weg. En verder natuurlijk veel vogels hier, de hele dag gezang en gekwetter.
Nou, ik weet niet of er nog een verslag komt. Moet ook wat uitrusten.
Groeten uit Paramaribo en Fawakaa!